HAAR

5:00 Nederlandse tijd, 23:00 New York tijd

*Waarschuwing: niet interessant, alleen entertainment*


Hoewel ik tot mijn grote verbazing toch geen gratiesj internet heb op JFK, heb ik besloten mezelf toch even te vermaken met het typen van een bericht. Nu in Word, zodra ik internet heb zet ik het erop. Ik moet toch iets hebben om me af te leiden van die walgelijke gast naast me die zo erg smakt dat een Chinees er jaloers zou van worden. En dat is nog niet alle ellende. De KLM-miep wist mij op Schiphol nog te vertellen dat ik mijn bagage gewoon bij aankomst op de bagageband van connecting flights kwijt zou kunnen, zodat ik tenminste een beetje relaxt op het vliegveld rond kon banjeren als de zwerver die ik momenteel ben. Jullie raden al dat dit niet het geval was. Na een goede vlucht, dat moet dan ook even gezegd worden, en meer dan een uur in de rij te hebben gestaan voor de douane van de VS, dát moet dan ook even gezegd worden, sleepte ik mijn backpack wanhopig en stinkend naar vliegtuig – om maar niet te spreken van het vliegtuig-haar, door de hallen heen naar de connecting flights. En daar was dan een verlaten Delta- en KLM deskje. Een persoon die redelijk onverstaanbaar praatte vertelde mij en een aardige man dat we voor Delta/vrijgeleide A38 naar Terminal 3 moesten, met de airport shuttle. Omdat ik al erg lang van stof ben op het moment, zal ik deze queeste wat inkorten met trefwoorden: shuttle, liften, roltrappen, uitgestorven, betonnen achterafweggetjes, paar keer de verkeerde kant op gewezen, en andere ellende. Uiteindelijk hadden we het gevonden, ik mocht gelukkig gebruik maken van het bagagekarretje van de aardige man – anders was ik zeker ergens gesneuveld of op zijn minst in huilen uitgebarsten-, en daar zaten twee dames achter de balie. Ze waren klaar met de vorige vrijwel zeker ontevreden klanten, en toen de man achter me zei: “You can take that one, then I’ll take this one” en ernaartoe liep ging ik ook maar. Dus ik stelde mijn vraag, of ik daar alsjeblieft mijn bagage kwijt kon, en hoe het zat met inchecken enzo, en dat mokkel zegt terwijl ze kauwgom kauwt: “Yeah, we actually didn’t say 'next' yet, but, anyway, we can’t do that, leave the luggage out all night, so you’re just gonna have to come back in a few hours”. Ik sneuvelde niet, barstte niet in huilen uit, maar vroeg toen wanhopig of ze wist waar ik ergens mijn bagage kwijt zou kunnen, en of ze een beetje wist waar ik heen moest. “Nah, I don’t know, you’re just gonna have to hang out here for a few hours. Haha, it’s just a few hours right?! And then you can come back at 4.30 AM and check your bags.” Zen als ik ben bedankte ik haar voor haar hulp en goede service en nam dezelfde achterafweggetjes en weet ik veel wat om weer te komen waar ik vandaan kwam, terminal 4. Zonder bagagekarretje want hij moest ergens anders heen. Eenmaal in de terminal waar eerst geen winkels te bekennen leken, liep ik toch nog maar even langs de connecting flights deskjes in de hoop dat er misschien toch iemand achter was gaan zitten. Helaas, alleen de slecht verstaanbare meneer van eerder keek me een beetje beteuterd aan, en ik schuifelde langzaam verder. Maar toen zag ik het licht, een information en baggage drop-off recht voor mijn neus! Nadat ik was aangesproken met Sir toen ik gebukt met mijn tas stond te kloten, met als excuus “O hey sorry, it’s the hair”, hielp die aardige jongen me met het dumpen van mijn tas, kost elf dollar maar dat kan me niks schelen. Ik zie er trouwens ook niet uit met mijn vliegtuig-haar, bergschoenen, ski-jas en outdoor broek, dus ik had mezelf ook Sir genoemd denk ik. Ik had hem ook even gevraagd waar ik een PIN-automaat en wat winkels kon vinden. Nu kon ik eindelijk weer drinken! Bij de winkels en restaurantjes zijn ook wat bankjes met zachte zitting, dus ik denk dat ik me daar maar ga settelen voor vannacht. Zonder nachtkastje… Hopelijk is mijn volgende berichtje vanuit mijn hotelletje.
Hoe dan ook, misschien dat Guus Meeuwis/de Beatle/de hobbit nog eens nadenkt over de coupe.